Anna heeft vroeger thuis weinig persoonlijke aandacht gehad omdat haar één jaar oudere zus veel ziek was en de aandacht van de ouders nodig had. Anna werd geprezen als ze stil en rustig was en geen problemen maakte. Ze kon haar ouders het best behagen door niet in de weg te lopen en niet om aandacht te vragen. Haar ouders waren er trots op dat Anna zo lief was voor haar zus en voor haar zorgde. Uit deze situatie heeft Anna besloten dat zij niet belangrijk is en dat andere mensen haar niet interessant vinden.
Ze besteedt weinig aandacht aan haar uiterlijk en aan haar voorkomen, want ze vindt zichzelf niet belangrijk, ze ziet er onopvallend en grijzig uit, praat niet veel, houdt zich op de achtergrond. Daardoor is ze voor andere mensen niet interessant of aantrekkelijk om op af te stappen. Dat merkt Anna en ze krijgt de bevestiging binnen dat ze niet interessant is. Het gevolg is dat ze nog minder aandacht aan haar presentatie besteedt.
Ze voelt zich prettig als ze kan zorgen voor anderen. Ze doet een opleiding in de bejaardenzorg en vindt daar ook werk. Ze is een goede bejaardenverzorgster met hart voor haar werk en ze wordt erg gewaardeerd voor haar inzet en kennis. Ze is geneigd een stap terug te doen voor een ander. Als ze een man ontmoet die zegt dat hij haar leuk en belangrijk vindt, kan ze dat niet geloven en denkt ze dat ze voor de gek gehouden wordt. Ze gaat hem ontwijken. Ze ziet vaak een geringschattende blik in de ogen van anderen, ook als die er niet is. Ze vindt het zo vanzelfsprekend dat er op een feestje niemand naar haar toe komt om een praatje te maken, dat ze het niet eens ziet als iemand aarzelend haar kant op kijkt en probeert oogcontact te maken. Zo groeit ze steeds grijzer en onopvallender en kan op den duur klachten ontwikkelen (bijvoorbeeld een angststoornis, een burnout, een depressie of onverklaarde lichamelijke klachten).
Terug naar behandeling met Transactionele Analyse